Der Iraner als der die ganze alte Welt Prägende und die Prägung Regierende kann immer noch nicht wahrhaben, man hat die neue Welt erschaffen, ohne ihn dabei gefragt zu haben. Er ist unfähig unbeteiligt zu sein und durch seinen Schöpfungswillen gehemmt, zuzuschauen.
"Auf allem könnte man schreiben bis auf dem Wasser. Gehst du am Meer vorbei, schreibe auf dem Wasser mit deinem eigenen Blut, bis jener, der nach dir am Meer vorbeigeht, weiß: Verliebte, Verbrannte und Betrunkene sind vorbeigegangen", Fariduddin Attar Neyschaburi, Tadhkirat al-Auliya, Kapitel über Abu al-Hassan al-Kharaqani, Hrsg. von M. Shafiee Kadkani, Bd. 1, S. 757, Übersetzung aus dem Persischen von M. P. Tochahi
Subscribe to:
Posts (Atom)
Die ganze Kunst der Liebe besteht in der Kontinuität, in der Fortsetzung des zweisamen Schicksals!
-
پیر خالو، مشتی یاخوت را از دوران عشق آباد می شناخت. سالهای ساربانی پیر خالو، مشتی یاخوت همراه برادرزنها و پسرهایش از قداره بندهای بنام عشق آ...
-
از خود ميپرسم كه اختراع «ناموس» همچون كوششي در دشمن ديدن و خواهنده خواستن ديگري به آنچه كه از آن من است نه آيا كوششي است زيركانه در افزودن ...
-
آرمان یونانی مرد قوی و زیبا: جابه جایی تصویرِ مردِ در حسرتِ زن با تصویرِ زنِ در حسرتِ مرد!