Toute la cérémonie funéraire n'est qu'un spectacle enfantin, plutôt pour des vivants que pour des morts.

D'où vient le caractère moral de l'homme? Est-ce que cela ne vient pas d'une simple comparaison entre les données sauvegardées dans sa mémoire à partir du moment où il a pu se souvenir de quelque chose?

Das Leben aufs Spiel setzen; kann ein Wissenschaftler was davon begreifen? Reine Wahrscheinlichkeit, nicht auf einem Blatt Papier, sondern im Leben.

Ce sont des mains qui créent la musique. Alors Monsieur Nikisch! On a entendu ta musique.

Comme il est tragique ce Shostakovich dans sa symphonie No.11 et c'est pour ça peut-être qu'il y ressemble tant à Mahler.

تاملات کوهستانی 1

چونان خوابی را مانند است که در بيداری آن را می بينيم. خودمان را می بينيم و خواب بيداريمان را آنجا که گام برمی داريم، نگاه می کنيم و پاهايمان تن خاک را لمس می کند. چيزی در گوش هايمان نيست؛ نه آهنگی و نه آوايی. خودمان را می شنويم و صدایِ تنمان را و زندگی را. چنين است آواز کوهستان و نيز چنين است آهنگ بلندی ها.

تاملات کوهستانی 2

گاه که در برابر فلان اثر و بنایِ تاريخی می ايستيم با تاريخِ مشخصی روبه روييم در نقطة جغرافيايیِ مشخص و در دورة تاريخیِ ويژه ای. اما آنجا که در برابرِ کوهی می ايستيم به عبارتی در برابرِ برشی از تاريخ ايستاده ايم که ميليون ها سال از سر گذرانده است و ما به يکباره همة آن را با يک نگاه زيسته ايم. يعنی در آن «آن» که ما در برابرِ کوه ايستاده ايم، همانا در برابر جهانی ايستاده ايم در ميليون ها سال پيش از خود، در نخستين بزنگاه هایِ تاريخیِ آن، در لحظه ای پس از زمين لرزه ای که کوه را از دلِ خود زائيده است. بدين ترتيب اينجا زمان درهم فرو می ريزد و ما خود را می بينيم ايستاده دربرابر کوه بی آنکه دريابيم در کجایِ اين تاريخ ايستاده ايم و تاريخ نه تاريخ زمانمند که تاريخ نازمانمندِ کيهانی.

تاملات کوهستانی 3

زندگیِ عشايری شايد تنها جايی باشد که می توان در آن هنوز پيوندهایِ نخستينِ آدمی را به چشم ديد: پيوندِ با زمين و پيوندِ با خاک. دو چشم اندازِ سخت ديگرگون است آن گاه که بيدار می شويم و سر از چادر خود بيرون می کنيم، زمين را می بينيم، آسمان را و پگاه را و افق نگاهمان را که چيزی پر نمی کند و آن گاه که سر از پنجرة خانه مان بدر می کنيم، خيابان را می بينيم، ماشين و شهر و .... همة بزرگی و شگفتی ای که در کارهایِ هنری و آفريده هایِ انسانِ روزگارِ کهن به چشم می خورد از دلِ پيوند نخستين است که بيرون می آيد، چرا که او در نقطه ای در برخوردِ با جهان قرار گرفته که جهان در آن نقطه برهنه است و رازهايش را در آنجا می توان لمس کرد.

Wenn ein Künstler die Welt als ein Kunstwerk betrachtet, zeigt ihm die Frage nach der Technik den Gott, aber die Frage nach der Idee, nach dem Begriff die Lücke des Gottes und ein tragisches Chaos.

Wir erwachen aus unserem Traum und betreten die Wachheit. Aufgeweckt betritt auch der Traum unsere wache Welt und schläft darin, ohne daraus aufwachen zu wollen.

ای کاش باز کودکی بوديم، آنگاه برایِ بسياری چيزها هنوز می شد گريست

سفر بی پايان می نمايد آنجا که دل به راه نيست

On ne va jamais plus loin que quand on ne sait plus où on va. (Gœthe)

Schwer krank!

Die Welt wird immer mehr blinder und tauber, obwohl sie unaufhörlich versucht, ihre Möglichkeiten zu entwickeln, um besser zu sehen und besser zu hören!

La malaise et le désordre de l’être demande un Dieu…

ويتگنشتاين در جايی می گويد "مندلسون قله ای تنها نيست بل او خود، بلندی هاست" سخنی که به باور من همان اندازه درباره ی مندلسون راست است که درباره ی برامس نيز

زن تفاوتی نمی گذارد ميان مرد و جهان. چه آن دو را يکی می بيند و يکی می گيرد و جهان برای او جهانی است پيشتر مردانه که به مبارزه با آن نمی انديشد بل به افسون کردنش. از همين روست شايد که زن با انديشه فلسفی بيگانه است

Das ist alle Wunder dieser Welt, worum sie sich dreht; Wenn die Sonne hier untergegangen ist, ist sie woanders aufgegangen.

آقایِ بوتيچلی! آيا تو خود فريفته و دلباختة آن زن ها نمی شدی که در نقاشی ها و نگاره هايت به تصويرشان می کشيدی؟

Die Leidenschaft für die Musik tritt manchmal so auf, dass wir kaum auf das irgendein Instrument warten können, damit dieser Strom nach außen sprudelt. So verwandelt sich der Leib zu einem Instrument und kommen allmählich die Klänge davon heraus. Die Ohren tun nichts, der Leib erschüttelt sich aufs Ganze und so lässt sich nun hören und er findet dafür keinen Zuhörer als sich selbst, um diese leiblichen Klänge, um diese sich regende, diese äußerlich schweigende Sinfonie zu hören.

برایِ آنکه هرچه بلندترين و دهشتناک ترين فريادهايمان را برکشيم، بايسته است تا سر در ژرف ترين و هولناک ترين خاموشی ها فروکنيم

پایِ فيلسوف کجا می شکند؟ آيا نه آنجا که بر می خورد به زندگی؟

Ist es zufällig, dass alle Idealen des Menschen in den entferntestenen Grenzen dessen sind, wo er steht?

Der Mensch sehnt sich nach dem Himmel nur aus diesem Grund, dass er einfach in der Anziehungskraft der Erde verfangen ist!

Es hätte keine Metaphysik gegeben, wenn die Physik nicht so anziehend gewesen wäre!

مرگ را می توان تماشا کرد آن گاه که پدر خاموش است

Le moment où on part de la vie à la mort, c’est le seul moment inexpliquable de l’homme.

L’homme qui est trop fort pour être aimé par une femme …

آنجا که گوش زبان می شود، سخن به چونی ديگر به ميان می آيد و خويش را به چونی ديگر می آفريند

برایِ ديدن، دو چشم تنها بسنده نيست و نه دو گوش برایِ شنيدن

Wir erwachen aus unserem Traum und betreten die Wachheit. Aufgeweckt betritt auch der Traum unsere wache Welt und schläft darin, ohne daraus aufwachen zu wollen.

Toute ma création artistique se trouve dans mes rêves où je suis le seul créateur, le seul acteur et le seul spectateur.

Chaque nuit, je vais à un cinéma fragmentaire-aphoristique quand je vais dormir et quand je rêve!