Einmalige Ewigkeit!

Die Welt wiederholt sich ewig aber nicht für mich, da sie für mich nur einmalig ist, unwiederholbar.

دلاوريمان کجا و چگونه آزموده می شود؟ نه به هنگامی که دهشتناک ترين آزمون ها را از سر می گذرانيم و از ناديده و ناشنيدنی ترين رويداده ها بيرون می آييم، چون پهلوانی که با غول ها می ستيزد و با اژدها پيکران دست در دست پيکار و رزم می برد؟ اين گونه است که آنچه هم در حماسه به آن برمی خوريم و چون رزمِ پهلوان با نيرویِ اهريمنی می شناسيم، کوشش در بازنمودنِ دلاوریِ پهلوان است، در نمودنِ يگانگیِ دليری او و برایِ نمودنِ اين يگانگی، گريزی نيست که مانع و برخورد پهلوان نيز يگانه ترين باشد، از بزرگ ترين و دهشت افزاترين ها که هرگز ديده و شنيده نشده است. بدينسان غول و اژدهايي که پهلوان دلاور و رزمجو به ستيز و پيکار با او می رود، پيش از آنکه نماينده اهريمن و شر باشد، کوششی است در نشان دادنِ پهلوانی و دلاوری پهلوان با پيکاراندنِ او با بيگانه ترين و شگفت ترين نيروهایِ سپهر و اينکه او و تنها او است که چنين است و چنين تواند بود. بدينسان گونه ای بزرگی و هم آوردی نيز می بايد در هم آورد پهلوان باشد برایِ نشان دادن بزرگی و هم آوردی خود پهلوان.

!پهلوان پنبه

کمر يک مرد را هيچ چيز تا نمی کند جز زن». داش آکل»

Bei Goethe und in seinem "Torquato Tasso" ist das folgende Gespräch zwischen dem italienischen Poet, Tasso, und einem Fürsten namens Alfonso zu lesen:

Tasso. […] du hast mich lang gesehen, mir ist nicht wohl
In freier Üppigkeit. Mir läßt die Ruh
Am mindesten Ruhe. Dies Gemüt ist nicht
Von der Natur bestimmt, ich fühle es leider,
Auf weichem Element der Tage froh
Ins weite Meer der Zeiten hinzuschwimmen.
Alfons. Dich führet alles, was du sinnst und treibst,
Tief in dich selbst. Es liegt um uns herum
Gar mancher Abgrund, den das Schicksal grub;
Doch in unsrem Herzen ist der tiefste,
und reizend ist es, sich hinabzustürzen.
Ich bitte dich, entreiße dich dir selbst!
Der Mensch gewinnt, was der Poet verliert.

dtv, Gesamtausgabe, Bd.10, S.217

و آيا موسيقی جز فريادی است که آن را با آواها برمی کشيم؟

به برامس که گوش می دهم از خود می پرسم چگونه می بود برایِ برامس اگر که موسيقی ای نمی بود، و او خود چگونه از خود سخن می گفت؟ آيا نه آنکه گريزی جز آن نداشت تا پياپی فرياد بکشد؟

"Hegel's gothische Himmelstürmerei (- Nachzüglerei). Versuch, eine Art von Vernunft in die Entwicklung zu bringen: — ich am entgegengesetzten Punkte, sehe in der Logik selber noch eine Art von Unvernunft und Zufall. Wir bemühen uns , wie bei der allergrößten Unvernunft, nämlich ganz ohne Vernunft die Entwicklung bis herauf zum Menschen vor sich gegangen ist." F. Nietzsche, KSA, Bd. 11, S.253, 26[388]

*

Scharfsinnig! Die Wahrscheinlichkeit, mit der sich Logik auch befasst und darüber hinaus sie zu zügeln versucht, spricht in der Tat von der chaotischen Entfernung zwischen Welt als solche und deren mathematischen Messungen und logischen Feststellungen. Eine Falle für die Geistlichen und Theologen!